Διακήρυξη ΜΕΤΩΠΟΥ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ

Διακήρυξη ΜΕΤΩΠΟΥ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ για τις εκλογές της 24 Απρίλη 2013

Α. Γενικότερη πολιτική κατάσταση

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Είναι αλήθεια ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίσιμη καμπή για τη χώρα και το λαό. Μια καμπή που  κανείς και καμιά από εμάς δεν μπορεί να αγνοήσει. Η κατάσταση είναι τόσο κρίσιμη και οριακή που το σύστημα δε διστάζει να τα παίξει “όλα για όλα”, θυσιάζοντας ακόμη και τις εφεδρείες του, προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία, να παγιδέψει και να αποκοιμίσει συνειδήσεις.

                Σε αυτά τα πλαίσια δημιούργησε τη σημερινή τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, η οποία είναι απόλυτα και κάθετα αποφασισμένη να εφαρμόσει μέχρι το τέλος μια βάρβαρη νεοφιλελεύθερη πολιτική απόλυτης λιτότητας, μια πολιτική που βλέπουμε καθημερινά να στερεί τους εργαζόμενους αυτής της χώρας – όπως και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ιδίως του νότου – από κάθε δικαίωμα στη δουλειά, στην υγεία, τη παιδεία και την κοινωνική  πρόνοια.

                Πρόσχημα για την εφαρμογή αυτής της  πολιτικής είναι η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, και η οποία “λένε” θα ξεπεραστεί μέσα από τα αλλεπάλληλα μνημόνια. Δυστυχώς, όμως, για τους  μνημονιακούς φωστήρες παρά τις αλλεπάλληλες “σωτηρίες” μας, η κατάσταση επιδεινώνεται ολοένα και περισσότερο, το χρέος μεγαλώνει, η οικονομία παρά την ποθούμενη “επιστροφή στις αγορές” καθημερινά  καταβαραθρώνεται και μένει γυμνό μπροστά μστα μάτια μας το ταξικό περιεχόμενό της: η αδυσώπητη υποτίμηση της εργασίας σε όφελος του κεφαλαίου, σε όφελος του μεγάλου πλούτου.

Β. Ο χώρος της  παιδείας

Δυστυχώς ο χώρος της παιδείας είναι ένας “προνομιακός” χώρος για την άσκηση αυτής της πολιτικής. Ας μη γελιόμαστε έχουν ήδη θυσιάσει ολόκληρη τη νέα γενιά στο βωμό της δήθεν “διάσωσης” και έχουν καταδικάσει τους νέους ανθρώπους να “ζήσουν” στην ανεργία, ή τους “τυχερούς απασχολήσιμους” να “ζήσουν” με τους μισθούς  των όμορων βαλκανικών χωρών ή τέλος να σηκωθούν να φύγουν από τη χώρα αναζητώντας τη τύχη τους στο εξωτερικό....

                Πρωταρχική τους επιδίωξη είναι η μετατροπή του εκπαιδευτικού σε άβουλο πολλαπλασιαστή της ιδέας του “ναι σε όλα”. Δύο είναι τα όπλα τους: η διάσπαση και ο φόβος.

                Το νέο μισθολόγιο-βαθμολόγιο δημιούργησε ένα τοπίο δραματικής μείωσης των αποδοχών μας αλλά και διευρυνόμενης ανισότητας. Από εδώ και πέρα μόνο το 15%  του συνόλου των εκπαιδευτικών θα μπορούν να φτάσουν στον Α βαθμό – και αντίστοιχα ποσοστά θεσπίζονται για τη προαγωγή και από τις άλλες βαθμίδες. Και βέβαια οι όποιες προαγωγές θα γίνουν μέσω  μιας αξιολόγησης – χειραγώγησης που στόχος της είναι η κατάργηση σχολικών μονάδων και οι απολύσεις όπως μας έταξε  και ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός σε πρόσφατη συνέντευξή του μέσα από την  κατάργηση των οργανικών θέσεων.

                Ο νέος πειθαρχικός κώδικας κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας σαν δαμόκλειος σπάθη και φυσικά στοχεύει στην ικανοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού- κανιβαλισμού μέσα από μια βιομηχανία κατασκευής “επίορκων” υπαλλήλων. Είμαστε σίγουροι πως το πρώτο που θα χαρακτηρίζει τον “επίορκο” δεν θα είναι η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος – αυτά είναι για τα “δικά τους παιδιά” άλλωστε-  αλλά η κοινωνική δράση.

                Τέλος με την αύξηση του ωραρίου, την συγχώνευση σχολείων και σχολικών τάξεων θα καταλήξουμε να έχουμε  ένα σχολείο με φοβισμένους- κακοπληρωμένους δασκάλους, και μαθητές στοιβαγμένους όπως το “παλιό καλό καιρό” των δεκαετιών του '50 και '60 πριν από το “επάρατο” Πολυτεχνείο, που θα αναζητεί στον ιδιωτικό τομέα σπόνσορες για τις στοιχειώδεις ανάγκες λειτουργίας του. Και αυτό που  θρασύτατα ονομάζεται αναμόρφωση του σχολείου δεν είναι παρά η διάλυση του δημόσιου σχολείου.

Γ. Το σωματείο – η ΟΛΜΕ

                Στο φόβο και το διχασμό που προσπαθούν να σπείρουν στις γραμμές μας πρέπει να αντιτάξουμε την ελπίδα και την ενότητα.

                Η ελπίδα μας  πρέπει να είναι ότι μπορεί να ανατραπεί η δήθεν μονόδρομη  πολιτική τους. Για να γίνει όμως αυτό θα  πρέπει να περάσει η ΟΛΜΕ στα χέρια μας. Και για να περάσει η ΟΛΜΕ στα χέρια μας πρέπει όλες οι δυνάμεις που αντιτάσσονται στη πολιτική της νεοφιλελεύθερης λιτότητας και των μνημονίων να βάλουν πάνω απ' όλα το συμφέρον του κλάδου, του λαού και της εργασίας. Να βάλουν πρώτο μέλημά τους την ανατροπή εδώ και τώρα αυτής της  πολιτικής.

                Εμείς σαν Μέτωπο καθηγητών στη Πρέβεζα δεν θα καταφύγουμε σε άγονες αντιπαραθέσεις που αδυνατίζουν τις γραμμές μας και ενισχύουν αυτές  του αντιπάλου. Δυστυχώς όμως είμαστε υποχρεωμένοι να επισημάνουμε ότι το ενωτικό μας μήνυμα δεν γίνεται αποδεκτό από όλες τις δυνάμεις, που αντί να χαίρονται κάθε φορά που ξεφεύγει κάποιος συνάδελφος από την αδιαφορία ή και την διστακτικότητα και πλησιάζει την αγωνιστική δράση δείχνουν περισσότερο με τη δράση τους να επιδιώκουν να τον οδηγήσουν στην απογοήτευση και την αποστράτευση.

                Παρά τις δυσκολίες που προαναφέραμε θα επιμείνουμε στο δρόμο της αμετακίνητης και αμετάκλητης απόφασής μας να πολεμήσουμε μέχρι το τέλος τη βάρβαρη νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας και των μνημονίων και στον αγώνα αυτό που δεν περισσεύει κανείς επιδιώκουμε τη μεγαλύτερη δυνατή  κοινή συστράτευση όλων μας.

Σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση θα αποφασίσουμε ποιοι θα είναι οι συσχετισμοί στην ηγεσία της ΟΛΜΕ για την επόμενη διετία. Οι αποφάσεις που θα προκύψουν από το Συνέδριο θα είναι δεσμευτικές για το ΔΣ και θα αποτελέσουν τη βάση για όλη τη δράση της Ομοσπονδίας μέχρι το επόμενο Συνέδριο.

Είναι λοιπόν φανερό ότι μπροστά στις αλλεπάλληλες επιθέσεις που δέχεται κλάδος και σε αυτές που θα ακολουθήσουν δεν αρκεί να καταψηφιστούν οι δυνάμεις που τις στηρίζουν αλλά και να ενισχυθούν εκείνες που θέλουν να αντιταχθούν και να διαμορφώσουν συνθέσεις και συμμαχίες που θα εξασφαλίσουν τη νικηφόρα αντιμετώπισή τους.

Είναι για παράδειγμα αυτοκτονική η ψήφος στη ΔΑΚΕ που επιλέγει να προτάξει σε αυτή τη συγκυρία συνθήματα για εθνοκεντρική παιδεία και αντίσταση στον εθνομηδενισμό της 

αριστεράς (γενικά) επιδιώκοντας με την επιστροφή στο μετεμφυλιακό κλίμα να ψαρέψει στα μαύρα νερά του φασισμού και να ξυπνήσει αντανακλαστικά φανατισμού και μισαλλοδοξίας που θα απομακρύνουν τη συζήτηση από την ανάγκη της ενίσχυσης του συνδικάτου και ανάδειξης του οργανωμένου αγώνα στη μόνη ελπίδα και επιλογή του εκπαιδευτικού κόσμου για την εκπλήρωση των οραμάτων του για την παιδεία.

Είναι κρίμα τέλος που το ΠΑΜΕ μετά από μια τόσο πλούσια σε διδάγματα περίοδο επιλέγει να αναδείξει σε βασικό του αντίπαλο τις αριστερές δυνάμεις που (όπως μας πληροφορεί)  ήταν και η πλειοψηφία στην ΟΛΜΕ την τελευταία εικοσαετία. “Τρικυμία εν κρανίω” ή άλλοθι για τις κυβερνητικές δυνάμεις και τις πολιτικές τους που διέλυσαν την εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια; Δεν έχει σημασία.       

Σημασία έχει να συνειδητοποιήσουν σύντομα αν είναι ή αν θέλουν να είναι στον αριστερό χώρο και να συνεισφέρουν όσο μπορούν και αυτοί στην προσπάθεια του κινήματος να αποφύγει την πλήρη αποδυνάμωση του.

Σήμερα το παλλαϊκό αίτημα για πραγματικά Δημόσια και δωρεάν παιδεία,  παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ. Για να να γίνει αυτό όμως απαιτείται:

·       Γενναία αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία τουλάχιστον στο 5% του ΑΕΠ ή στο 15% των δαπανών του Κρατικού Προϋπολογισμού,

·       αντιμετώπιση της σχολικής αποτυχίας, της μαθητικής διαρροής και του αναλφαβητισμού,

·       ενιαία 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση (συν την προσχολική),

·       έμπρακτη φροντίδα και στήριξη των δομών Ειδικής Αγωγής και των Μουσικών Σχολείων που η κυβέρνηση των μνημονιακών εντολοδόχων δείχνει να  τα έχει εγκαταλείψει στην τύχη τους,

·       ανώτατο όριο 20 μαθητών στο τμήμα και 10 μαθητών ανά καθηγητή στα εργαστήρια,

·       δομές επαρκούς υποστήριξης της σχολικής μονάδας από εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό,

·       αντικατάσταση των σχολικών προγραμμάτων και βιβλίων με σύγχρονα σύμφωνα με τις προτάσεις του κλάδου

·       ειδικά μέτρα στήριξης των εργαζόμενων μαθητών και των εσπερινών σχολείων,

·       άμεση αντιμετώπιση των ιδιαίτερων προβλημάτων (υποδομές, εκπαιδευτικοί ειδικότητας, μεταφορά μαθητών) στα μουσικά, καλλιτεχνικά και διαπολιτισμικά σχολεία,

·       επαρκή αρχική εκπαίδευση των εκπαιδευτικών στα πανεπιστήμια και ετήσιας διάρκειας περιοδική επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών με ευθύνη των ΑΕΙ και με ταυτόχρονη απαλλαγή από τα διδακτικά τους καθήκοντα,

·       καθιέρωση υποτροφιών με αδιάβλητες και αντικειμενικές διαδικασίες για όλους τους εκπαιδευτικούς, και χορήγηση του αναγκαίου αριθμού εκπαιδευτικών αδειών.

Διεκδικούμε

·        Κατάργηση των νόμων για το μισθολόγιο- βαθμολόγιο και την αξιολόγηση.

·        Σταθερή  και μόνιμη εργασία στην εκπαίδευση.

·        Καμία απόλυση ωρομίσθιου αναπληρωτή ή μόνιμου εκπαιδευτικού.

·        Όχι στην αξιολόγηση- χειραγώγηση των εκπαιδευτικών. Ακυρώνουμε στην πράξη τα μέτρα υλοποίησής της με συλλογική δράση μέσα σε κάθε σχολική μονάδα (να ληφθούν αποφάσεις απόρριψης και απόκρουσης της αξιολόγησης σε κάθε Σχολείο).

·        Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.

·        Ακύρωση του νέου πειθαρχικού δικαίου. Κανένας εκπαιδευτικός σε ομηρεία, κατοχύρωση του τεκμηρίου της αθωότητας, πυλώνα αιώνων του νομικού μας  πολιτισμού.

·        Καμία υποχρεωτική μετακίνηση συναδέλφου.

·        Καμία αύξηση του διδακτικού ωραρίου

·        Oυσιαστική στήριξη της ΤΕΕ, με την άμεση ίδρυση ενός λυκείου της ΤΕΕ, που θα ενσωματώνει όλες τις δομές εντός και εκτός Υπ. Παιδείας, με μεταλυκειακό έτος ειδίκευσης για όλες τις ειδικότητες, οργανικά ενταγμένο στο λύκειο, με ισότιμη πρόσβαση των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων,

Θέλουμε ένα συνδικαλιστικό κίνημα:

·        αυτόνομο, ριζοσπαστικό, συμμετοχικό και πάνω από όλα μαζικό, που θα υπερασπίζεται τόσο το δημόσιο σχολείο όσο και τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών,

·        έτοιμο να αναλάβει πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης αλλά και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το φασισμό που μας δείχνει ξανά τα μοχθηρά δόντια του.

·        ταξικά αλληλέγγυο σε κάθε κλάδο εργαζομένων, κόντρα σε συντεχνιακές λογικές.

Παλεύουμε: 

Για ένα σχολείο δημοκρατικό, συμμετοχικό  κριτικό και χωρίς αποκλεισμούς.  Ένα σχολείο-φάρο γνώσης και δημιουργικότητας ανοιχτό σε όλα τα παιδιά και στην κοινωνία.

Όλοι μαζί μπορούμε!

Όλοι στην συνέλευση στις 24 Απρίλη.