Όταν αναφερόμαστε στο έργο και τη σκέψη του Μάο Τσετουγκ που
επηρέασε και επηρεάζει τα επαναστατικά κινήματα στον τρίτο κόσμο αλλά και τα πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά κινήματα στη Δύση, κυρίως
επικεντρωνόμαστε σε τρία ζητήματα:
1ον Στην επαναστατική διαδικασία και τις μεθόδους
ανατροπής του κεφαλαίου.
2ον Στο χτίσιμο του σοσιαλισμού στις ιδιαίτερες συνθήκες
μιας χώρας, που διαφέρει από τον σοβιετικό τρόπο , και προϋποθέτει τη
δημοκρατική συμμετοχή των μαζών
( να ανθίσουν όλα τα λουλούδια )
3ον Στην προσπάθεια να εμποδιστεί η παλινόρθωση
του καπιταλισμού με το χτύπημα της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας που προσπάθησε
να κάνει με την πολιτιστική επανάσταση ( χτυπήστε τα στρατηγεία ) .
Το πού πέτυχε και το πού απέτυχε θα το κρίνει η Ιστορία. Τα
παραπάνω ζητήματα παραμένουν ανοιχτή πρόκληση στην αριστερή σκέψη και δράση.
Παρόλα τα λάθη του το γεγονός πως μετασχημάτισε μια
φεουδαρχική κοινωνία, έβγαλε από την εξαθλίωση τον Κινέζο κούλη και έβαλε τα θεμέλια για ένα σύγχρονο κράτος
με τεράστια οικονομική και πολιτική δύναμη είναι στα θετικά του. Αυτό σήμερα Κίνα
το κατόρθωσε χωρίς ένα στρατιώτη έξω από
τα σύνορά της. Το 80% των Κινέζων έχει θετική άποψη για τον « Μεγάλο Τιμονιέρη
». Σίγουρα ο σοσιαλισμός της αγοράς που επικράτησε στην Κίνα δεν ήταν στις
προθέσεις του, ούτε είναι το παράδειγμα του σοσιαλισμού που ονειρευόμαστε. Ο
σοσιαλισμός είχε μια δυο ευκαιρίες να εφαρμοστεί, ο καπιταλισμός χίλιες. Αξίζει
να δοκιμάσουμε άλλη μια φορά
Νίκος Λιβιεράτος
Σταθμοί στην ιστορία του ΚΚΚ
1921,
πρώτη Ιουλίου, ίδρυση του ΚΚ Κίνας
1927, ο εθνικιστής στρατηγός Τσαν Κάι Σεκ σε συνεργασία με τη Μαφία σφάζει εκατοντάδες κομμουνιστές στη Σανγκάη
1934, ο Μάο τίθεται επικεφαλής, μετά τις καταστροφικές αποτυχίες της αριστερής τάσης του κόμματος
1934-1935, Μεγάλη Πορεία, για αποφυγή περικύκλωσης και ανασυγκρότηση
1937, νέες επιθέσεις των Ιαπώνων και τερατώδεις σφαγές
1937-1945, συμμαχία με τους εθνικιστές εναντίον των Ιαπώνων· ο στρατός των κομμουνιστών αυξάνεται από 80 σε 900 χιλιάδες
1949, 2-4% του πληθυσμού κατέχει το 30-50% της καλλιεργήσιμης γης
1949, εγκαθιδρύεται η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
1950-1953, εισβολή ΗΠΑ και συμμάχων στην Κορέα, ένα εκατομμύριο Κινέζοι νεκροί και τραυματίες
1950-1953, αναδιανομή της γης στη χώρα των 600 εκατομμυρίων ανθρώπων
1953-1957, αποφοιτούν 130.000 μηχανικοί, ανάπτυξη 8% ετησίως
1958-1960, Μεγάλο Άλμα προς τα Μπρος, για επιτάχυνση της ανάπτυξης και μεγαλύτερη συμμετοχή των εργατών στη λήψη αποφάσεων
1960, διακοπή σοβιετικής βοήθειας από τον Χρουτσόφ
1966-1968, Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση, ενάντια στην αστική κουλτούρα και τους γραφειοκράτες
1971, η Κίνα γίνεται μέλος του ΟΗΕ και αποβάλλεται η Ταϊβάν
1972, επίσκεψη του Νίξον στο Πεκίνο
1976, θάνατος του προέδρου Μάο
1978, επικράτηση του Τεν Σιάο Πιν στο ΚΚΚ, αφετηρία του «σοσιαλισμού της οικονομίας της αγοράς»
1927, ο εθνικιστής στρατηγός Τσαν Κάι Σεκ σε συνεργασία με τη Μαφία σφάζει εκατοντάδες κομμουνιστές στη Σανγκάη
1934, ο Μάο τίθεται επικεφαλής, μετά τις καταστροφικές αποτυχίες της αριστερής τάσης του κόμματος
1934-1935, Μεγάλη Πορεία, για αποφυγή περικύκλωσης και ανασυγκρότηση
1937, νέες επιθέσεις των Ιαπώνων και τερατώδεις σφαγές
1937-1945, συμμαχία με τους εθνικιστές εναντίον των Ιαπώνων· ο στρατός των κομμουνιστών αυξάνεται από 80 σε 900 χιλιάδες
1949, 2-4% του πληθυσμού κατέχει το 30-50% της καλλιεργήσιμης γης
1949, εγκαθιδρύεται η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
1950-1953, εισβολή ΗΠΑ και συμμάχων στην Κορέα, ένα εκατομμύριο Κινέζοι νεκροί και τραυματίες
1950-1953, αναδιανομή της γης στη χώρα των 600 εκατομμυρίων ανθρώπων
1953-1957, αποφοιτούν 130.000 μηχανικοί, ανάπτυξη 8% ετησίως
1958-1960, Μεγάλο Άλμα προς τα Μπρος, για επιτάχυνση της ανάπτυξης και μεγαλύτερη συμμετοχή των εργατών στη λήψη αποφάσεων
1960, διακοπή σοβιετικής βοήθειας από τον Χρουτσόφ
1966-1968, Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση, ενάντια στην αστική κουλτούρα και τους γραφειοκράτες
1971, η Κίνα γίνεται μέλος του ΟΗΕ και αποβάλλεται η Ταϊβάν
1972, επίσκεψη του Νίξον στο Πεκίνο
1976, θάνατος του προέδρου Μάο
1978, επικράτηση του Τεν Σιάο Πιν στο ΚΚΚ, αφετηρία του «σοσιαλισμού της οικονομίας της αγοράς»