ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΥ, ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ
Θα αναφερθώ σε δέκα σημεία.
Το πρώτο είναι ότι πολλοί πολίτες παρακολουθούν αμήχανα και άλλοι ενοχλημένα τις πολιτικές συζητήσεις και ενδεχομένως και τη σημερινή συνέντευξη που θα δώσουμε εμείς. Το κατανοούμε αυτό και νομίζουμε ότι έχουν δίκιο. Θεωρούμε ότι οι εκλογές με τον τρόπο που προκηρύχθηκαν, με την σπουδή που έγιναν, προκάλεσαν ενόχληση, στην αρχή γιατί παρενέβαιναν στις διακοπές των οικογενειών ή αποδιάρθρωναν τις τουριστικές αγορές που υπολόγιζαν στο τέλος του Αυγούστου και στο μήνα Σεπτέμβρη. Το πρόβλημα όμως εκατονταπλασιάστηκε με τις πυρκαγιές.
Κατανοούμε τους πολίτες. Θέλουμε να πούμε όμως ότι αυτές τις εκλογές τις αποφάσισε η Ν.Δ. Όχι παίρνοντας υπ΄όψη ότι είμαστε σε τουριστική ή σε περίοδο αυξημένης επικινδυνότητας λόγω πυρκαγιών, αλλά στη βάση των δημοσκοπήσεων.
Αυτές τις εκλογές τις ήθελε όλο το καλοκαίρι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, περιοδεύοντας σε διάφορα σημεία της χώρας μας και ζητώντας «εκλογές εδώ και τώρα».
Θέλουμε να πούμε ότι υπήρχε ένας προάγγελος αρνητικός γι αυτές τις εκλογές όταν έβγαινε ο Πρωθυπουργός και τις ανήγγειλε με φόντο μια φλεγόμενη Πεντέλη.
Έχουν ευθύνες για το ότι γίνονται τώρα και σε τέτοιες συνθήκες. Το Σύνταγμα όμως δεν επιτρέπει αναβολή τους, γιατί θα άνοιγε τις δυνατότητες για ενδεχόμενες εκτροπές από τους κοινοβουλευτικούς κανόνες, παρά μόνο σε περίπτωση πολέμου.
Πρέπει να προχωρήσουμε. Και μ΄ αυτή την έννοια, όσο κι αν είναι πικρά τα συναισθήματα κι όσο κι αν είναι σφιγμένη η καρδιά, όπως είναι η δικιά μας καρδιά αυτές τις μέρες, πρέπει να κάνουμε έναν πολιτικό διάλογο σε βάθος.
Το δεύτερο είναι ότι πολλοί πολίτες -και ακούγεται και από το στόμα δημοσιογράφων στα τηλεοπτικά ΜΜΕ - λένε, εντάξει, πάμε για τις εκλογές, όχι όμως για τις πυρκαγιές.
Τα ζητήματα που μπαίνουν στο διάλογο καθορίζονται από την ίδια τη ζωή. Για τι να συζητήσουμε πάλι; Να συνεχίσουμε να συζητάμε για τον κ. Πρινιωτάκη, για τον κ. Παπαμαρκάκη, για τον κ. Κουρή, για τον κ. Παπακωνσταντίνου και για τον κ. Τσιτουρίδη; Για όλα αυτά τα οποία ήταν στο επίκέντρο των συζητήσεων, με την ευθύνη των δύο μεγάλων κομμάτων;
Θέλω να το πω αυτό. Ενώ αναγνωρίζω τον ιδιαίτερα θετικό ρόλο που παίξανε τα τηλεοπτικά ΜΜΕ τις ώρες των πυρκαγιών, υποκαθιστώντας έναν κρατικό μηχανισμό ο οποίος δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, έχουν την ίδια στιγμή πολύ μεγάλες ευθύνες, διότι καθορίζανε την ημερήσια διάταξη, την μονοθεματικότητα της πολιτικής ζωής μέσα σ΄όλη την άνοιξη και την αρχή του καλοκαιριού, με βάση τις επιθυμίες των μεγάλων κομμάτων.
Και μ' αυτή την έννοια, ενώ εμείς προσπαθούσαμε να βάζουμε ζητήματα, το δημόσιο Πανεπιστήμιο παλιά, το θέμα της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ, τα θέματα των συντάξεων και των μισθών, ακούγαμε συνεχώς ένα διάλογο για το ποιος είναι πιο διεφθαρμένος. Επί 3,5 χρόνια η πολιτική ζωή για τα δύο κόμματα, είτε αφορούσε στην απογραφή, είτε αφορούσε στο καρτέλ του γάλακτος, είτε αφορούσε στο θέμα των ομολόγων, εξαντλούνταν στο ποιος από τους δύο έχει τα πιο διεφθαρμένα στελέχη.
Θέλω να θυμίσω σε όσους μας ακούνε ότι εμείς σηκώσαμε τον τόνο. Προσπαθήσαμε στη Βουλή, στους δρόμους, παντού, να φέρουμε τα οικολογικά ζητήματα. Το κάναμε κι αυτό με οξύτητα. Είχαμε χρησιμοποιήσει την έκφραση ότι ο Πρωθυπουργός φερόταν ως «νονός» σε μια κινηματογραφική ταινία, όταν, ενώ καιγόταν ο Εθνικός Δρυμός της Πάρνηθας, προτιμούσε να μιλάει για τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δεν παρουσιαζόταν στις ερωτήσεις που επανειλημμένα του έκανε ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς μέσα στη Βουλή.
Κάποιοι φίλοι από τη Ν.Δ., καλόπιστοι, πολιτισμένοι άνθρωποι, είχαν ενοχληθεί. Προσπαθούσαμε όμως μ΄ αυτόν τον τρόπο να χτυπήσουμε την καμπάνα του συναγερμού. Να αφυπνίσουμε την κοινή γνώμη. Να πούμε, κοιτάξτε, προσέξτε τι λέμε. Είμαστε στην εποχή του θερμοκηπίου, είμαστε στην εποχή της κλιματικής αλλαγής, περνάμε ένα χρόνο με μεγάλη λειψυδρία, με υψηλές θερμοκρασίες, να προστατεύσουμε το περιβάλλον, να δούμε τη διαχείριση του νερού, να προστατεύσουμε τα δάση μας.
Το τρίτο. Γι αυτό ακριβώς, μέσα σ΄ αυτές τις συνθήκες, που ο πολιτικός διάλογος μπορεί να ενοχλεί και να φαίνεται και σαν προσβολή σε όσους πλήγηκαν και σ΄ όσους κλαίνε τα αγαπημένα πρόσωπα, τις οικογένειές τους, εμείς στον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς συμμετέχουμε με το μέτωπο ψηλά. Μιλήσαμε από πριν γι αυτό που μιλάνε σήμερα όλοι.
Σας δείχνω αυτό το φυλλάδιο. Είναι μαύρο χρώμα. Όχι λόγω της πυρκαγιάς που έγινε στην Πεντέλη, στην Πάρνηθα, στην Πελοπόννησο κ.λπ. Κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2007, μέσα στην μεγάλη ένταση των ομολόγων. Γιατί είπαμε ότι εμείς, αυτό το μικρό κόμμα, το μικρότερο κόμμα της Βουλής, με τους 6 βουλευτές, θέλουμε, αυτή την καμπάνια που θα κάνουμε, να είναι για ένα θέμα που θεωρούμε κρίσιμο. Είναι μαύρο, γιατί ξέραμε, ακούγαμε τι έλεγε η διεθνής κοινότητα, τι έλεγε ο ΟΗΕ, τι έλεγαν οι διεθνείς συναντήσεις, τι έλεγαν οι επιστήμονες της Ε.Ε.. γι αυτά τα ζητήματα.
Γι αυτό, όταν στις τηλεοπτικές συζητήσεις, ανάμεσα στους έξι που παρουσιάζονται, βλέπετε τους εκπροσώπους μας -μπορεί να είναι εύγλωττοι ή όχι, μπορεί να είναι συμπαθείς ή όχι, μπορεί να είναι πειστικοί ή όχι- πρέπει να ξέρετε ότι είναι όμως όλοι εκπρόσωποι μιας πολιτικής δύναμης, μιας συνεργασίας, του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που μίλησε για τις πυρκαγιές πριν από τις πυρκαγιές.
Έχουμε τους βουλευτές με τις περισσότερες κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις στα θέματα του περιβάλλοντος. Έχουμε συμμετοχή στα κινήματα για τα ζητήματα του περιβάλλοντος με ακραία μέσα. Ο Δήμαρχος ο Χρ. Κορτζίδης στο Ελληνικό, που στήριξαν οι δυνάμεις του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, και άλλες ευρύτερες δυνάμεις, αναγκάστηκε να κάνει 25 μέρες απεργία πείνας, προκειμένου να σπάσει αυτό το τείχος που εμποδίζει τις οικογένειες και τους ζητάει 5 € προκειμένου να ασκήσουν το συνταγματικό τους δικαίωμα, δηλαδή την ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στον αιγιαλό.
Και να πω και κάτι άλλο. Το λέω και τώρα. Το λέω δύο βδομάδες πριν τις εκλογές. Δεν διστάζουμε να προτείνουμε μέτρα τα οποία τα θεωρούμε ουσιαστικά για το περιβάλλον και τα οποία φαίνονται αντιδημοφιλή.
- Θέλουμε αποθάρρυνση των ΙΧ και ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς.
- Θέλουμε διάλυση των οικοπεδικών συνεταιρισμών, που πολλές φορές είναι η εστία του κακού και βρίσκονται και πίσω από εμπρηστικές απόπειρες.
- Θέλουμε την κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης.
- Και όχι μόνο αυτό. Μέσα στην προεκλογική περίοδο, μια περίοδο ανταγωνισμού και αντιπαράθεσης, προτείναμε δέκα σημεία στους άλλους πολιτικούς αρχηγούς των κοινοβουλευτικών κομμάτων για να ανταποκριθούμε σ΄ αυτό που θέλει μία κοινωνία. Θέλει μία δέσμευση όλων των κομμάτων.
Μερικά ζητήματα που πρέπει να υπάρξουν να είμαστε σίγουροι ότι ό,τι κι αν γίνει στις 17 Σεπτέμβρη, θα έχουμε κάτι που θα μας οδηγήσει μπροστά.
Δυστυχώς, ο Πρωθυπουργός ήταν απών, ακόμα κι αυτή τη στιγμή. Η Γραμματέας του ΚΚΕ απάντησε αρνητικά. Κι από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος με τόσο πάθος ζητάει τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών, δεν έχω λάβει καμία απάντηση.
Το τέταρτο. Δεν μπορούμε να ξεχνάμε τις μεγάλες ευθύνες. Τις μεγάλες ευθύνες της Ν.Δ. που διαχειρίστηκε αυτή την κρίση. Τα ερωτήματα δεν απαντιόνται. Είναι δυνατόν ένας υπεύθυνος Πρωθυπουργός, ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει όλες αυτές τις συνθήκες κι όλα αυτά τα συμφέροντα που δημιουργούν τις πυρκαγιές το καλοκαίρι, να έχει επικεφαλής του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, το οποίο προΐσταται αυτών των υπηρεσιών, τον κ. Πολύδωρα που ασχολούταν με τα στελέχη του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αντί να ασχοληθεί με τους πυροσβεστικούς κρουνούς, τα καναντέρ και τους δασοφύλακες, οι οποίοι παραμένουν συμβασιούχοι και με ιματισμό ο οποίος είναι εύφλεκτος; Είναι δυνατόν ένας Πρωθυπουργός ο κ. Καραμανλής, και ένα κόμμα, η Ν.Δ., να προτείνουν την αναθεώρηση του άρθρου 24, όταν βλέπουμε τα συμφέροντα να ετοιμάζονται να πνίξουν τα δάση; Και να φέρνουν πριν τις εκλογές, δυο-τρεις μήνες -το απέσυραν κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης, τροπολογία για νομιμοποίηση των δασικών αυθαιρέτων; Είναι δυνατόν να μας κοροϊδεύουν έτσι; Να φτιάχνουν την οικολογική αστυνομία -όπως ονομάσανε την αγροφυλακή- όπου ο αγροφύλακας θα χρειάζεται λεωφορείο και ποτιστήρι για να πάει να σβήσει την πυρκαγιά;
Είναι στα άκρα οι ευθύνες της Ν.Δ. Και συνεχίζονται και σήμερα. Ποτέ ίσως τις τελευταίες δεκαετίες δεν έγινε τέτοια επιχείρηση εξαγοράς ψηφοφόρων, όπως γίνεται σήμερα.
Αν είχε στοιχειώδη εντιμότητα η Ν.Δ., επειδή υπάρχουν κατεπείγοντα μέτρα -κι εμείς ζητάμε κι άλλα ουσιαστικά μέτρα, όπως την απαλλαγή, την απελευθέρωση από τους δανεισμούς των κερδοφόρων τραπεζών ή ένα κρατικό σχεδιασμό για την ανοικοδόμηση- αν είχε μια στοιχειώδη εντιμότητα μια τέτοια κυβέρνηση, αντί να δημαγωγεί και να εξαγοράζει και να μας γυρίζει στις εποχές του Δεληγιάννη, θα έπρεπε να συγκαλέσει όλα τα κόμματα, μια επιτροπή όλων των κομμάτων, να συμφωνήσουν σ΄ένα κοινό πρόγραμμα. Γι αυτό είχαμε κάποτε τις υπηρεσιακές κυβερνήσεις. Και δεν τις έχουμε τώρα γιατί, υποτίθεται, ότι υπάρχει μια ωριμότητα. Δεν υπάρχει αυτή η ωριμότητα στη Ν.Δ.
Και ποτέ δεν έγινε τόσο βρώμικο παιχνίδι με τις εκλογές. Μ΄ όλες αυτές τις επινοήσεις σχετικά με οργανωμένα σχέδια πανελλαδικά, που ακούστηκαν με διαφορετικό περιεχόμενο και από το ΚΚΕ και από τη Δημοκρατική Αναγέννηση και από το ΛΑΟΣ. Θυμίζει άρωμα του 1961 η προσπάθειά τους με τέτοια μέσα να επηρεάσουν τις εκλογές. Απλώς δεν θα έχουν το αποτέλεσμα του 1961.
Κι ενώ γίνονται όλα αυτά, χτες το βράδυ μας παίρνουν και καταγγέλλουν -για να δει κανείς το βασίλειο της αυθαιρεσίας το οποίο επικρατεί- ότι στο Μαρκόπουλο, στο γνωστό νταμάρι του Μαρκόπουλου, όπου υπάρχουν διοικητικές αποφάσεις, υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις, υπάρχουν δεσμεύσεις της κυβέρνησης να μην λειτουργεί αυτό το νταμάρι, χθες το βράδυ στις 9.30 έγινε, στο νταμάρι αυτό, μεγάλη έκρηξη.
Πέμπτο. Μεγάλες ευθύνες όμως συμμερίζεται και το ΠΑΣΟΚ. Και πώς τις συμμερίζεται; Το ΠΑΣΟΚ είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Τις συμμερίζεται γιατί, ενώ κυβέρνησε δεκαετίες, έχει δημιουργήσει το βασίλειο των αυθαιρέτων, έχει αφήσει μια χώρα η οποία δεν έχει δασικούς χάρτες και δασολόγιο, τη στιγμή που άλλες ευρωπαϊκές χώρες όχι μόνο το έχουν, αλλά το έχουν εδώ και 100 χρόνια πολλές απ΄ αυτές. Και κυρίως γιατί αφήνουν τρεις νόμους, οι οποίοι δεσμεύουν κάθε προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της στήριξης των δασών.
Το νόμο 2612 του 1998, ο οποίος αποσυντονίζει την Πυροσβεστική από τη Δασική Υπηρεσία και την Αυτοδιοίκηση και είναι στη βάση και της σημερινής τραγικής ανικανότητας που είδαμε.
Το νόμο 3208 του 2003, ο οποίος αμφισβητεί τους δασικούς χάρτες, αυτούς ακόμη που έγιναν, και δίνει τη δυνατότητα σε διαφόρους να εγείρουν αξιώσεις σε βάρος δασών του δημοσίου. Και επανειλημμένα αυτός ο νόμος του ΠΑΣΟΚ έχει κριθεί αντισυνταγματικός από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Και το νόμο 3139 του 2003, που δείχνει και την μεγάλη επιλογή, δείχνει το μεγάλο δίλημμα: κερδοσκοπία ή περιβάλλον; Είναι ο νόμος αυτός ο οποίος παραδίδει 60 και πλέον στρέμματα στο Καζίνο από τον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας, τα οποία και εξαιρέθηκαν από τη Ν.Δ. στην αναδάσωση.
Έκτο. Βλέπουμε λοιπόν ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Ότι αυτό το σύστημα του δικομματισμού έχει φτάσει στα όριά του. Μόνο αρνητικά μπορεί να φέρει για την Ελλάδα. Παραλαμβάνουν χάος και δίνουν μεγαλύτερο χάρος. Παραλαμβάνουν φτώχεια και δημιουργούν μεγαλύτερη φτώχεια. Παραλαμβάνουν κέρδη των μεγάλων και δίνουν μεγαλύτερα κέρδη.
Αλλά δεν είναι μόνο το σύστημα του δικομματισμού. Είναι και βαθύτερα, στη λειτουργία ενός άγριου καπιταλισμού, όπου οι δυνάμεις της αγοράς μπορούν να κυριαρχούν χωρίς δεσμεύσεις. Είναι αυτή που οδηγεί εμάς στις πυρκαγιές. Είναι αυτή που οδήγησε τις ΗΠΑ, μια από τις πλουσιότερες ίσως χώρες του κόσμου, ίσως την πλουσιότερη, την πιο δυνατή, την υπερδύναμη, στη φοβερή καταστροφή της Ν. Ορλεάνης, χωρίς κι εκεί να υπάρξει κανένας κρατικός μηχανισμός.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι πρέπει να μπουν άλλες προτεραιότητες. Να τα ξαναδούμε όλα σε βάθος, έξω απ΄ αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο του άγριου καπιταλισμού, το οποίο μας πνίγει. Δεν μπορεί να αντιμετωπίζουμε τη γη ως real estate, ως πηγή μόνο κερδοσκοπίας, ως οικόπεδα των οποίων θα ανέβει η αξία ή ως δάση τα οποία θα μπορούσαν να γίνουν τουριστικές επιχειρήσεις. Δεν μπορεί να εμφανίζεται η Ν.Δ. μ΄ ένα σχέδιο-γίγαντα για τις νότιες παραλίες της Κρήτης να εγκατασταθεί ένα λιμάνι-μαμούθ και να καταστραφεί όλη η κληρονομιά και όλες οι τουριστικές και αγροτικές δυνατότητες αυτής της περιοχής. Δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε με ένα κράτος το οποίο αγοράζει F-16 και δεν μπορεί να αγοράσει καναντέρ. Δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι είμαστε η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό του Προϋπολογισμού μας για αγορά εξοπλισμών από τους φίλους του κ. Μπους και με το μικρότερο ποσοστό του Προϋπολογισμού για Παιδεία, για περιβάλλον, για κοινωνική προστασία.
Έβδομο. Αυτό ακριβώς το θέμα των προτεραιοτήτων το είδαμε αυτά τα 3, 5 χρόνια. Το είδαμε στο κοινωνικό κράτος, όπου μια χώρα η οποία δεν είναι φτωχή, είναι μια χώρα άδικη και είναι μια χώρα καθυστερημένη, όπου βλέπουμε τους μισούς συνταξιούχους να έχουν κάτω από 500 € και βλέπουμε στην Ελλάδα να αναδύεται μια γενιά των 300 και 400 €, μια γενιά με προσωρινή και όχι ασφαλή εργασίας. Το είδαμε στην υπόθεση του δημόσιου Πανεπιστημίου και στο μεγάλο ζήτημα του άρθρου 16, όπου Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ζητούσαν την ιδιωτικοποίηση του Πανεπιστημίου. Το είδαμε στην υπόθεση του ΟΤΕ, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, των τραπεζών, όπου απαλλοτριώνονται όλα τα εργαλεία μιας συλλογικότητας, μιας δημόσιας πολιτικής χάριν της κερδοσκοπίας.
Το όγδοο. Μέσα σ΄ αυτό το καμένο τοπίο και μέσα σ΄ αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον, πρέπει να βρούμε τους σπόρους και πρέπει να βρούμε τα μικρά βλαστάρια, τα οποία γλίτωσαν τη φωτιά. Και υπάρχουν αυτοί οι σπόροι. Είναι μια νεολαία η οποία αντιστάθηκε. Δεν είναι φυτά. Δεν είναι συντηρητικοί. Δεν είναι καριερίστες. Δεν είναι ατομιστές, όπως τους μαθαίνουν με κάθε τρόπο. Είναι μια νεολαία με συλλογικότητα, με δράση, με αποφασιστικότητα, με ανησυχίες, με όραμα, με δυνατότητες αμφισβήτησης.
Την είδαμε και χθες με τους bloggers. Φορούσανε τα μαύρα Από μια άποψη ήταν μια κηδεία, μια κηδεία του περιβάλλοντος της Ελλάδας. Αλλά από την άλλη άποψη ήταν μια γέννηση. Κάτι καινούργιο γεννιέται. Οι πολίτες αφυπνίζονται. Οι νέοι άνθρωποι αφυπνίζονται. Αναζητούν τις συλλογικότητες. Μέσα από τέτοιες διαδικασίες παγκόσμια γεννήθηκε το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Μέσα από τέτοιες διαδικασίες γεννιούνται νέα κινήματα μέσα στη χώρα μας, που θέλουν να παρέμβουν, που καταλαβαίνουν ότι δεν αρκεί μονάχα η ψήφος. Χρειάζεται να είσαι ενεργός πολίτης. Το είδαμε αυτό κατά κύριο λόγο με το άρθρο 16, μ΄ αυτές τις στρατιές των νέων ανθρώπων, των εκπαιδευτικών, των δασκάλων. Όλοι μαζί, αγόρια, κορίτσια, χέρι με χέρι, επί ένα χρόνο, παρά την ψυχική, την πολιτική, τη σωματική βία που ασκούνταν απέναντί τους. Ένας χρόνος, ένας αγώνας που άντεξε και έφερε αποτελέσματα. Γιατί ο άλλος μεγάλος σπόρος είναι ότι φέρνουν αποτελέσματα αυτοί οι αγώνες. Οδήγησε στο καλάθι των αχρήστων τη συνταγματική αναθεώρηση της Ν.Δ. και με το άρθρο 16 και με το άρθρο 24 και το 117 για τα δάση.
Και είμαστε περήφανοι ως Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, γιατί, ξαναλέω, εμείς, η μικρή πολιτική δύναμη των 6 βουλευτών, ήμασταν οι μεγάλοι αντίπαλοι. Ενάντια σ΄ εμάς σήκωνε τη φωνή η Γιαννάκου, ο Πολύδωρας, οι άλλοι υπουργοί της Ν.Δ. Εμάς απέφευγε με την απουσία του ο κ. Καραμανλής, γιατί είπαμε ότι θα κάνουμε μια αντιπολίτευση ουσίας, μαζί με τους πολίτες και δίπλα στους πολίτες.
Ένατο. Ζούμε το κύκνειο άσμα του δικομματισμού. Είναι κύκνειος θρήνος. Δεν το θέλαμε έτσι. Δεν θέλαμε αυτά τα πειστήρια. Θέλαμε να είμαστε λιγότεροι πειστικοί. Δεν θέλαμε να δείξουμε αυτή την καμένη γη, για να πούμε ότι αυτή η φάση για την πολιτική ζωή της χώρας μας, αυτό το τέλμα έχει τελειώσει και δεν έχει να μας δώσει τίποτα στο μέλλον.
Δυστυχώς όμως φτάσαμε εκεί. Και νομίζω ότι πάμε σε εκλογές που για πρώτη φορά ο πολίτης σε τόσο μεγάλο βαθμό, όχι απλώς θα αρνηθεί την ψήφο σ΄ αυτά τα δύο κόμματα, αλλά θα αρνηθεί και αυτό το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας μας. Τις αγωνίες, τα ερωτήματα, τις μικρές συζητήσεις, την ειλικρίνεια που βγαίνει μέσα από το πένθος, δεν μπορεί να την αποδώσει καμία δημοσκόπηση. Είναι μια μεγάλη διεργασία η οποία γίνεται και πιστεύω ότι θα φέρει ελπίδα στη χώρα μας.
Δέκατο. Γιατί χρειάζεται η ελπίδα. Πρέπει να τιμωρηθούν οι δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για τη σημερινή κατάσταση. Αποφασιστικά. Αλλά εμείς πιστεύουμε ότι δεν αρκεί αυτό. Δεν αρκεί αυτό. Χρειάζεται ελπίδα και χρειάζεται διέξοδος. Από μια άποψη ζούμε μια περίοδο σαν την δεκαετία του ΄80 στη Γερμανία, όταν τότε ήταν η όξινη βροχή, η οποία κατέστρεφε τους φοβερούς και εκτεταμένους γερμανικούς δρυμούς, δεν άφηνε δέντρο και δέντρο. Σ’ εμάς, μια μεσογειακή χώρα είναι οι πυρκαγιές. Και τότε, μέσα από τη μήτρα της Αριστεράς προέκυψε το μεγάλο περιβαλλοντικό κίνημα, το οποίο με τον ριζοσπαστισμό που είχε, με τους αγώνες, με τη δυνατότητα να έχει επαφή μ΄ όλα αυτά τα κομμάτια της κοινωνίας, όπως είναι οι bloggers και οι άλλοι, κατάφερε ένα κίνημα και μια δύναμη της αντιπολίτευσης να δημιουργήσει την πιο προωθημένη οικολογική νομοθεσία σε όλο τον κόσμο.
Αυτός είναι ο στόχος όλων των δυνάμεων, σ΄ αυτό το πρωτοφανές εγχείρημα συνεργασίας μέσα στα πλαίσια του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Πλατύτατες δυνάμεις. Η ΑΚΟΑ, η ΔΕΑ, το ΔΗΚΚΙ, οι Ενεργοί Πολίτες, η Οικολογική Παρέμβαση, ο Συνασπισμός, οι ανένταχτοι, η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας, όλες αυτές οι δυνάμεις, αυτό θέλουμε να δώσουμε. Στόχους για μπροστά, στόχους που μπορούμε να πετύχουμε, ανεξάρτητα από το σχήμα το πολιτικό το οποίο διαμορφώνεται. Θέλουμε να τιμωρήσουμε αλλά και να δημιουργήσουμε εμπιστοσύνη, ελπίδα, διέξοδο. Και καλούμε όλους τους πολίτες, όλων των ηλικιών, αλλά πρώτα απ΄ όλα τη νέα γενιά. Ελάτε μαζί μας, τώρα, και μετά τις εκλογές για να αλλάξουμε το τοπίο.
