Στις εκλογές του Μαΐου παίζονται πολλά. Δεν υποτιμούμε τους συσχετισμούς, που υπακούν σε ιδιομορφίες και προβλήματα των τοπικών κοινωνιών, ούτε την ανάγκη να επιλυθούν προβλήματα της συνεχώς υποβαθμιζόμενης καθημερινότητας. Δεν πιστεύουμε ότι η αλλαγή της καθημερινότητας περνάει καθ' ολοκληρίαν μέσα από την ανατροπή του Μνημονίου. Υπάρχουν περιθώρια διαφορετικών επιλογών και δράσεων, που, βεβαίως, τελικά συγκρούονται με τις μνημονιακές νόρμες. Έχει, λοιπόν, σημασία να εκλεγούν αυτοδιοικητικά όργανα που θέτουν τις κοινωνικές ανάγκες πάνω από τις επιταγές της τρόικας.
Στις κάλπες του Μαΐου, όμως, δεν παίζεται πρωτίστως το θέμα της Αυτοδιοίκησης. Όσοι επιχειρούν να εμφανιστούν ως υπεράνω κομμάτων και υπεράνω Μνημονίου είναι αυτοί οι οποίοι αναδείχθηκαν ως κομματικοί υποψήφιοι, διέπρεψαν ως πρωτοπαλλήκαρα του Μνημονίου και διεκδικούν την ψήφο ενταγμένοι σε ένα κεντρικό πολιτικό σχέδιο που εξυπηρετεί την αναστήλωση του μνημονιακού μπλοκ εξουσίας. Όσο απομακρυνόμαστε από τις μικρές πόλεις, όπου η τοπικότητα διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο, τόσο ενισχύονται τα χαρακτηριστικά της κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης -έστω κι αν δεν ομολογείται απ' όλους.
Στις ευρωεκλογές η σύγκρουση αφορά ανοιχτά το κεντρικό πολιτικό διακύβευμα. Αν θα σταλεί αποφασιστικό μήνυμα για την ήττα της λιτότητας στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο Σαμαράς τα παίζει όλα για όλα. Γνωρίζει ότι, αν δεν περιορίσει την ήττα του, με δεδομένη την εξαέρωση του ΠΑΣΟΚ, θα βρεθεί αντιμέτωπος όχι μόνο με τον λαό, αλλά και με το ίδιο το κόμμα του. Πανικόβλητος στήνει μια νέα επιχείρηση εξωραϊσμού της πολιτικής του και εμπόριο ελπίδων. Τον βοηθούν οι πυλώνες του μνημονιακού συστήματος, με πρώτη τη Μέρκελ.
Το νέο μεγάλο παραμύθι που αφηγούνται είναι ότι η Ελλάδα οσονούπω βγαίνει από την κρίση και τα Μνημόνια, αρκεί να μην καταβαραθρωθεί ο Σαμαράς στις εκλογές! Επιχειρείται, δηλαδή, νέα υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου, αυτή τη φορά με δόσεις συγκεκαλυμμένου εκφοβισμού μέσω της προβολής τεχνητών παραδείσων. Το εμπόριο ψεύτικων ελπίδων ως υποκατάστατο του φόβου.
Οι εκλογές του Μαΐου (με διαβαθμισμένη και διαφοροποιημένη πολιτική σημασία στις τρεις κάλπες), ιδιαιτέρως τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, θα αποδειχθούν μήτρα πολιτικών εξελίξεων, σε μια περίοδο που το μνημονιακό πολιτικό σύστημα αποσυντίθεται και η επαγγελία των υπερκομματικών... κομμάτων επιστρατεύεται ως ανάχωμα στη ριζοσπαστική - δημοκρατική στροφή της χώρας, όπως είχε επιχειρηθεί πριν από δύο χρόνια με τους "τεχνοκράτες" πολιτικούς διαχειριστές.
Στο βάθος αυτής της πολιτικής επιχείρησης βρίσκεται η επιβολή ενός νέου σκληρού Μνημονίου με βαθύτερες αντικοινωνικές επιπτώσεις, αυτή τη φορά όχι μόνο τριετούς διάρκειας. Το νέο Μνημόνιο θα εγκαθιδρυθεί ως διαρκής και μόνιμη συνθήκη. Στα χέρια των πολιτών είναι να μην επιτρέψουν τη μετατροπή του νέου μεγάλου παραμυθιού σε εφιάλτη για τη ζωή τους.