Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Διάλογος: Σκέψεις για το Σχέδιο Καταστατικού


των Π.Λελοβίτη, Κ.Τσιόκου, Ευ.Φονταρά

Κάθε δημοκράτης και κάθε κοινωνικά ευαισθητοποιημένος πολίτης δε μπορεί παρά να προβλέπει με ελπίδα και ενδιαφέρον στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ως ένα καθοριστικό βήμα στη συγκρότηση της αναγκαίας αντιπρότασης απέναντι στις κυβερνητικές νεοφιλελεύθερες λογικές που ορίζουν ένα πρωτόγνωρο κοινωνικό ολοκαύτωμα.
Εξαιρετικά σημαντική επίσης είναι η συζήτηση για το νέο καταστατικό του κόμματος, ένα καταστατικό του οποίου η απουσία, πολλές φορές, δημιούργησε σημαντικά προβλήματα στη λειτουργία και την εξέλιξη του χώρου. Στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης που, όπως φαίνεται, είναι και γόνιμη και ενδιαφέρουσα, καταθέτουμε κάποιες σκέψεις – παρατηρήσεις – προσθήκες που ελπίζουμε να συμβάλλουν και να εμπλουτίσουν τον προβληματισμό που αναπτύσσεται.
Η επίθεση από τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. συγκροτείται και στην ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο υπάρχον πολιτικό σκηνικό, στη βίαια τοποθέτησή του στο κάδρο της πολιτικής συνευθύνης. Ακολουθώντας λοιπόν μία απαξιωτική στάση απέναντι συνολικά στην πολιτική και στις πολιτικές δυνάμεις, εμφανίζουν τεχνηέντως το ΣΥΡΙΖΑ ως μία πολιτική επιλογή συστημική, κοινότοπη. Για να αντικρουστεί αυτή η έξυπνη επίθεση χρειάζεται οπωσδήποτε ο τονισμός, η έμφαση κάθε αντισυστημικής, ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής ιδιαιτερότητας του ΣΥΡΙΖΑ έναντι των άλλων κομμάτων, είτε σε επίπεδο θέσεων είτε σε επίπεδο εσωτερικής πολιτικής λειτουργίας.  Θα πρέπει λοιπόν να είναι διακριτική η διαφοροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως στο επίπεδο της αντίληψης για την άσκηση της πολιτικής , μίας αντίληψης που δομείται στη λογική της συμμετοχής, της συνέργειας, της λογοδοσίας των αιρετών του κόμματος, της ανακλητότητας, της κυκλικής αντιπροσώπευσης ή της εναλλαγής στις θέσεις ευθύνης και πολιτικού σχεδιασμού.
Πιο συγκεκριμένα:
1.    Οι οργανώσεις μελών να συγκροτούνται με βάση μόνο το χώρο κατοικίας. Δεν πρέπει να υπάρχουν κλαδικές Ο.Μ. διότι στην πορεία μπορεί να μετεξελιχθούν σε καθαρά συντεχνιακές οργανώσεις και να χάσουν το νόημα τους. Υπάρχουν άλλωστε οι θεματικές ( Υγεία, παιδεία, περιβάλλον, πολιτισμός κ.α.) καθώς επίσης και τα σωματεία.
2.    Δεν πρέπει να υπάρχουν πολλά ενδιάμεσα όργανα ανάμεσα στις οργανώσεις μελών και την Κ.Ε., διότι χάνεται η αμεσότητα. Πιθανότατα να πρέπει να υπάρχει ένα περιφερειακό συντονιστικό που θα εκλέγεται από περιφερειακές συνδιασκέψεις με ορισμένη, εκ των προτέρων, θητεία.
3.    Οι παραδόσεις της δικής μας Αριστεράς, αλλά και η κοσμοαντίληψή της, επιβάλλουν την εκλογή πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ από την Κ.Ε. Μία εκλογή προέδρου από το συνέδριο τονίζει μεν την αμεσότητα αλλά πιθανά προικίζει τον πρόεδρο με υπερεξουσίες έναντι της Κ.Ε., πράγμα που συνιστά έναν προσωποκεντρισμό ασύμβατο με ριζοσπαστικές αντιλήψεις και πρακτικές.
4.    Κάθε αιρετό μέλος είτε του κόμματος ( Συντονιστικό Ο.Μ – Περιφερειακό συντονιστικό – Κ.Ε.), είτε σε θέσεις ευθύνης ( Βουλευτές – Δήμαρχοι – Περιφερειάρχες - μετακλητοί), θα πρέπει να έχει αθροιστικά από όλες τις ιδιότητές του ορισμένη θητεία και ξεχωριστά για κάθε μία ιδιότητα σημαντικά μικρότερη, που θα μπορούσε να οριστεί από το Συνέδριο. Είναι κατανοητό, ότι μία τέτοια επιλογή εναλλαγής αιρετών μπορεί να προκαλέσει κάποιες εσωκομματικές δυσκολίες, δυστοκία και ίσως προσωπικά επαγγελματικά ζητήματα για αρκετούς, αλλά το μήνυμα μιας άλλης πολιτικής λειτουργίας, όπου όλοι συμμετέχουν, αναλαμβάνουν ευθύνες και δεν εξουσιοδοτούν – αναθέτουν, είναι πρωταρχικό και εξαιρετικά γοητευτικό.
Και κάποιες σκέψεις – προτάσεις εκτός συζήτησης για το σχέδιο καταστατικού.
Θα ήταν εξαιρετικά επικοινωνιακή αλλά και ουσιαστικά πολιτική μία πρόταση για μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης, για περιστολή των προνομίων τους και για μείωση του αριθμού υπαλλήλων που δικαιούται να απασχολεί κάθε βουλευτής. Μία τέτοια πρόταση συνάδει με τη γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια για τα προνόμια των βουλευτών σε καιρό κοινωνικής καταστροφής ενώ προτάσσει την αντίληψη της άσκησης της πολιτικής από συλλογικότητες και όργανα και όχι από καλοαμοιβόμενα και προνομιούχα πρόσωπα.
Το σημαντικότερο όμως όλων είναι η απαγκίστρωση από αγκυλώσεις, δυστοκίες, εμπάθειες και ηγεμονισμούς του παρελθόντος. Η Αριστερά, που έχει παράδοση στις διασπάσεις, πρέπει να φανεί ικανή για συνθέσεις. Έτοιμη, όταν χρειαστεί, να δείξει μεγαλοψυχία, ή σεβασμό στις απόψεις και θέσεις που καταγράφονται είτε πλειοψηφικά είτε μειοψηφικά. Έτοιμη να οικοδομήσει το αύριο με εργαλεία το ριζοσπαστισμό, τη συλλογική ενεργοποίηση, τη δημοκρατία.
Για να φανεί αντάξια των καιρών.

ΛΕΛΟΒΙΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΤΣΙΟΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΦΟΝΤΑΡΑΣ ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ
Μέλη Οργάνωσης Μελών Δήμου Πρέβεζας