Κύριο άρθρο από την εφημερίδα Αυγή
Το πρόσωπο του πρωθυπουργού σηματοδοτεί την πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης, αλλά και κάτι περισσότερο: το αξιακό φορτίο της. Μετά την ορκωμοσία του ο κ. Σαμαράς δήλωσε: "Ζητώ πατριωτισμό από τον ελληνικό λαό. Με τη βοήθεια του Θεού θα βγούμε από την κρίση".
Συνήθως είναι οι ηγέτες που καλούνται να αποδείξουν ότι πολιτεύονται με βάση το πατριωτικό συμφέρον. Αυτοί καλούνται να αποδείξουν τη συνέπεια λόγων και πράξεων χωρίς να προστρέχουν προκαταβολικά στη διαμεσολάβηση του Θεού, επιχειρώντας μ' αυτόν τον τρόπο να εγκαθιδρύσουν ένα εξωλογικό - ανεξέλεγκτο άλλοθι παραβίασης των προεκλογικών τους υποσχέσεων.
Είναι αξιοπερίεργο ότι ο νέος πρωθυπουργός επέλεξε την αντίστροφη διαδικασία. Ζήτησε αυτός "πατριωτισμό από τον ελληνικό λαό". Και δεν του πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό ότι η κοινωνική και εθνική καταστροφή που συντελείται είναι απότοκος του Μνημονίου επί του οποίου ορκίστηκε πρωθυπουργός. Δεν είναι η βοήθεια του Θεού που θα μας γλιτώσει, αλλά η πολιτική που πρέπει να αλλάξει και η έμπνευση του λαού.
Είχε προηγηθεί προεκλογικά η καταχρηστική αναφορά στην οικογένεια, με τις διαφημίσεις πολιτικής εκμετάλλευσης των παιδιών και με τη συμμετοχή των πολιτικών γόνων της Ν.Δ. στα ψηφοδέλτιά της. Πατρίς - θρησκεία - οικογένεια! Ιδού το τρίπτυχο επί σκηνής!
Η παλαιοκομματική εμφάνιση συναντά την εθνικιστική δημαγωγία. Και από κοντά η θρησκευτική προσήλωση στο Μνημόνιο. Κανένα τρικ δεν μπορεί να αναιρέσει τον βαθύτατα συντηρητικό χαρακτήρα του νέου σχήματος, ούτε η επικοινωνιακή προσπάθεια να εμφανιστούν ως μη πολιτικά πρόσωπα τεχνοκράτες, κυρίως της οικονομικής διαχείρισης, από τα πρωτοπαλίκαρα της τρόικας.
Αυτό το άθροισμα εθνικοφρόνων και μνημονιοφρόνων (με την ιδιομορφία της αντιμνημονιακής... μνημονιόφρονος, εκ του αποτελέσματος, ΔΗΜ.ΑΡ.) δεν μπορεί να ανακόψει την εθνική παρακμή, δεν μπορεί να δημιουργήσει μια ισότιμη θέση της χώρας στην Ευρωζώνη, δεν μπορεί να προχωρήσει άμεσα σε μέτρα ανακούφισης των κοινωνικά ασθενέστερων, δεν μπορεί να κάνει την ηθική τομή που τόσο αναγκαία είναι στην πολιτική ζωή της χώρας.
Αυτό το άθροισμα εθνικοφρόνων και μνημονιοφρόνων προσδοκά στην "προίκα" από την τρόικα, που όμως θα είναι ταχείας καταναλώσεως. Το πρόβλημα του Μνημονίου δεν είναι το χρονοδιάγραμμα, αλλά οι στόχοι και οι υφεσιακές επιλογές του. Μπορεί η νέα κυβέρνηση να διευκολυνθεί ώστε τα πρόσθετα μέτρα των 11,5 δισ. ευρώ να ανακοινωθούν τον Σεπτέμβριο, αλλά μέχρι τότε τα νοικοκυριά θα κληθούν να πληρώσουν εξοντωτικούς φόρους και χαράτσια.
Το πρόσωπο του πρωθυπουργού σηματοδοτεί την πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης, αλλά και κάτι περισσότερο: το αξιακό φορτίο της. Μετά την ορκωμοσία του ο κ. Σαμαράς δήλωσε: "Ζητώ πατριωτισμό από τον ελληνικό λαό. Με τη βοήθεια του Θεού θα βγούμε από την κρίση".
Συνήθως είναι οι ηγέτες που καλούνται να αποδείξουν ότι πολιτεύονται με βάση το πατριωτικό συμφέρον. Αυτοί καλούνται να αποδείξουν τη συνέπεια λόγων και πράξεων χωρίς να προστρέχουν προκαταβολικά στη διαμεσολάβηση του Θεού, επιχειρώντας μ' αυτόν τον τρόπο να εγκαθιδρύσουν ένα εξωλογικό - ανεξέλεγκτο άλλοθι παραβίασης των προεκλογικών τους υποσχέσεων.
Είναι αξιοπερίεργο ότι ο νέος πρωθυπουργός επέλεξε την αντίστροφη διαδικασία. Ζήτησε αυτός "πατριωτισμό από τον ελληνικό λαό". Και δεν του πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό ότι η κοινωνική και εθνική καταστροφή που συντελείται είναι απότοκος του Μνημονίου επί του οποίου ορκίστηκε πρωθυπουργός. Δεν είναι η βοήθεια του Θεού που θα μας γλιτώσει, αλλά η πολιτική που πρέπει να αλλάξει και η έμπνευση του λαού.
Είχε προηγηθεί προεκλογικά η καταχρηστική αναφορά στην οικογένεια, με τις διαφημίσεις πολιτικής εκμετάλλευσης των παιδιών και με τη συμμετοχή των πολιτικών γόνων της Ν.Δ. στα ψηφοδέλτιά της. Πατρίς - θρησκεία - οικογένεια! Ιδού το τρίπτυχο επί σκηνής!
Η παλαιοκομματική εμφάνιση συναντά την εθνικιστική δημαγωγία. Και από κοντά η θρησκευτική προσήλωση στο Μνημόνιο. Κανένα τρικ δεν μπορεί να αναιρέσει τον βαθύτατα συντηρητικό χαρακτήρα του νέου σχήματος, ούτε η επικοινωνιακή προσπάθεια να εμφανιστούν ως μη πολιτικά πρόσωπα τεχνοκράτες, κυρίως της οικονομικής διαχείρισης, από τα πρωτοπαλίκαρα της τρόικας.
Αυτό το άθροισμα εθνικοφρόνων και μνημονιοφρόνων (με την ιδιομορφία της αντιμνημονιακής... μνημονιόφρονος, εκ του αποτελέσματος, ΔΗΜ.ΑΡ.) δεν μπορεί να ανακόψει την εθνική παρακμή, δεν μπορεί να δημιουργήσει μια ισότιμη θέση της χώρας στην Ευρωζώνη, δεν μπορεί να προχωρήσει άμεσα σε μέτρα ανακούφισης των κοινωνικά ασθενέστερων, δεν μπορεί να κάνει την ηθική τομή που τόσο αναγκαία είναι στην πολιτική ζωή της χώρας.
Αυτό το άθροισμα εθνικοφρόνων και μνημονιοφρόνων προσδοκά στην "προίκα" από την τρόικα, που όμως θα είναι ταχείας καταναλώσεως. Το πρόβλημα του Μνημονίου δεν είναι το χρονοδιάγραμμα, αλλά οι στόχοι και οι υφεσιακές επιλογές του. Μπορεί η νέα κυβέρνηση να διευκολυνθεί ώστε τα πρόσθετα μέτρα των 11,5 δισ. ευρώ να ανακοινωθούν τον Σεπτέμβριο, αλλά μέχρι τότε τα νοικοκυριά θα κληθούν να πληρώσουν εξοντωτικούς φόρους και χαράτσια.
