Συνέδριο "Εκκλησία και Αριστερά": Ιστορικό βήμα με στόχο την εκκίνηση διαλόγου

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 23/01/2013

Ρεπορτάζ: Μαρούλα Πλήκα, Συραγώ Λιάτσικου

Η έκρηξη της φτώχειας, που δημιουργεί η οικονομική κρίση, δίνει την ευκαιρία να συναντηθούν πρωτοβουλίες αλληλεγγύης της Εκκλησίας και της Αριστεράς και ταυτόχρονα να παραμείνουν οι δύο πλευρές στις διακηρυγμένες θέσεις τους

Θεσσαλονίκη: Κάθε άλλο παρά καχύποπτο και συγκρουσιακό ήταν το κλίμα που επικράτησε χθες στο αμφιθέατρο της παλιάς Φιλοσοφικής Σχολής, όπου διεξάγεται το επιστημονικό συνέδριο που διοργάνωσε η Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ για τις σχέσεις της Εκκλησίας με την Αριστερά. Συνέδριο που δέχτηκε επικρίσεις από ορισμένους ιεράρχες και, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, δεν είναι καθόλου αρεστό στα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα, που μέχρι σήμερα χρησιμοποιούν (και) την Εκκλησία προς άγραν ψήφων.
Στόχος, σύμφωνα με τους διοργανωτές του συνεδρίου, είναι η εκκίνηση ενός διαλόγου. Οι δύο πλευρές καλούνται να καταθέσουν τις απόψεις τους και τις θέσεις τους για μια σειρά ανοικτών θεμάτων και να καταγράψουν συγκλίσεις και αποκλίσεις. Το βέβαιο είναι ότι το ενδιαφέρον για τη συγκεκριμένη εκδήλωση ήταν μεγάλο, αφού το αμφιθέατρο ήταν γεμάτο από φοιτητές, καθηγητές του ΑΠΘ, ιερείς ρασοφόρους και αριστερούς πολίτες, που έσπευσαν να παρακολουθήσουν τις τρεις χθεσινές συνεδρίες. Το εν πολλοίς ανομοιόμορφο κοινό, εξ αρχής δεν έδειχνε αμήχανο ούτε και προκατειλημμένο. Φυσικά όλοι δεν συμφωνούσαν με όλα όσα ειπώθηκαν, αλλά όλοι και όλες άκουσαν με τη δέουσα προσοχή και σεβασμό την άλλη άποψη, όπως αυτή διατυπώθηκε από τους ομιλητές των τριών συνεδριών, που έδωσαν τροφή για περαιτέρω συζητήσεις και ζυμώσεις στα «πηγαδάκια» που στήνονταν εκτός αιθούσης.
Κοινή διαπίστωση των εκπροσώπων της Εκκλησίας και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ήταν ότι υπάρχει περιθώριο διαλόγου και συνεργασίας ανάμεσα στην Εκκλησία και την Αριστερά, παρά το γεγονός ότι οι σχέσεις τους μέχρι σήμερα σκιάζονται από «αμαρτίες» του παρελθόντος. Στο πλαίσιο αυτό ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Δημήτρης Βίτσας υπογράμμισε ότι το συνέδριο αυτό μπορεί να αποδειχθεί και "ιστορικό βήμα", συμπληρώνοντας ότι θα έπρεπε να είχε γίνει χρόνια πριν και αναγνώρισε ότι έχει ευθύνες και η Αριστερά γι' αυτή την καθυστέρηση (αναλυτικά στη σελίδα 39). Από τις τοποθετήσεις στο συνέδριο έγινε εμφανές ότι η σημερινή συγκυρία, με την έκρηξη της φτώχειας που δημιουργεί η οικονομική κρίση, δίνει την ευκαιρία να συναντηθούν πρωτοβουλίες αλληλεγγύης της Εκκλησίας και της Αριστεράς και ταυτόχρονα να παραμείνουν οι δύο πλευρές στις διακηρυγμένες θέσεις τους.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα αιφνιδιάσει
Οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έκαναν σαφές ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα λειτουργήσει ως «οδοστρωτήρας» στις σχέσεις Εκκλησίας - κράτους. Μάλιστα ο Τάσος Κουράκης ανέπτυξε εκτενώς τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, τη μισθοδοσία του κλήρου, τη χρήση αγροτικής γης, για τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας κ.λπ. και έκανε σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν θα αιφνιδιάσει την Εκκλησία για τις όποιες αλλαγές προωθήσει, εφόσον αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. «Όποιες αλλαγές γίνουν θα είναι αποτέλεσμα εξαντλητικού διαλόγου και θα αναζητηθεί η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση» είπε χαρακτηριστικά, ενώ έκανε σαφές ότι δεν θα κινδυνεύσει σε καμιά περίπτωση η μισθοδοσία του λαϊκού κλήρου.
Πηγή: Αυγή

Στους δρόμους της αλληλεγγύης για ένα καλύτερο μέλλον

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 23/01/2013

Του Δημήτρη Βίτσα
(...) Αν στη θεολογία αναζητούμε τον δρόμο της αρετής και της αγάπης και εξ αυτού αντιστρατευόμαστε την αμαρτία, η Αριστερά υπηρετεί τον δρόμο της ανθρώπινης δημιουργικότητας και αξιοπρέπειας και εξ αυτού μάχεται την ατομική και κοινωνική αδικία.
Για την Αριστερά οι έννοιες της συλλογικότητας, της συνεργασίας, της κοινωνικής φροντίδας είναι έμφυτες και στο κοινωνικό και στο οικονομικό της πρόγραμμα και αυτά τα στοιχεία τού δίνουν τον ριζοσπαστικό του χαρακτήρα. Εκείνο που μπορούμε όμως σίγουρα να υποσχεθούμε είναι πως όλα αυτά που επαγγελλόμαστε, διεκδικούμε και υποσχόμαστε δεν μπορεί παρά να γίνουν μέσα σε ένα πανηγύρι δημοκρατίας. Δημοκρατία που απαιτεί αλλαγές σε συνταγματικό και νομικό επίπεδο, αλλά κυρίως δημοκρατία που ζυγιάζει και δένει καλά όλες τις μορφές της. Άμεση, τοπική, αντιπροσωπευτική, δημοκρατία που επιλέγει, ελέγχει, ανατρέπει.
Γιατί τα ανέφερα όλα αυτά και τι σχέση έχουν με το Συνέδριο. Γιατί είμαι πεισμένος πως και η Εκκλησία έχει σ’ όλη αυτή τη διαδικασία τον ουσιαστικό ρόλο της. Μια ελεύθερη και ζωντανή Εκκλησία που βιώνει τις καλύτερες παραδόσεις της, μέσα και στο πλάι του κοινωνικού κινήματος, κοντά στις καθημερινές αγωνίες και τον καθημερινό πόνο των πολιτών, μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά σε λύσεις υπέρ της κοινωνίας. Εκκλησία που δεν ανέχεται και εξ ορισμού απορρίπτει οποιαδήποτε συναλλαγή με την κρατική εξουσία, όποια κι αν είναι αυτή, είναι δύναμη για την κοινωνική συνοχή και σταθερότητα.
Δεν κρύβουμε πως υπάρχουν ζητήματα όπου έχουμε διαφορετικές θεωρήσεις, πολλές φορές και ισχυρές διαφωνίες με την διοίκηση της Εκκλησίας για ζητήματα που αφορούν την κοσμική της πρακτική. Θα είναι θετικό, στις διάφορες εισηγήσεις, αυτές οι διαφορετικές θεωρήσεις να αναδειχθούν με παρρησία.
Για μας ο διαχωρισμός κράτους - Εκκλησίας είναι στοιχείο μιας δημοκρατικής κοινωνίας, που κατά τη θεώρησή μας σέβεται απόλυτα το θρησκευτικό συναίσθημα και ζωογονεί και την ίδια την Εκκλησία. Δεν αποφεύγουμε να συζητήσουμε δύσκολα ζητήματα όπως το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας, ένα θέμα περίπλοκο, με ιστορικές καταβολές, κρατικές παρεμβάσεις, πολλαπλούς φορείς, που δεν του αξίζει επικοινωνιακή διαχείριση και που δένεται με την απόλυτη εξασφάλιση του μισθού και της σύνταξης του κλήρου. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ως αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και ως κυβέρνηση της Αριστεράς, θα ακολουθήσει τον δρόμο του διαλόγου, της επιδίωξης συναίνεσης, του σεβασμού και της προφύλαξης των θεσμών χωρίς αιφνιδιασμούς.
Στο χωριό μου, το Πέρκο ορεινής Ναυπακτίας, ο παπάς είναι πηγή ζωής και φροντίδας. Δεν θα τον αφήσουμε. Αντιθέτως, θα τον βοηθήσουμε ώστε οι κόποι μιας ζωής ν’ αυγατίσουν.
Να βρεθούμε όλοι στους δρόμους της αντίστασης, στους δρόμους της αλληλεγγύης. Μας αξίζει ένα καλύτερο μέλλον.