Στρατηγική προτεραιότητα η Υγεία
Μπένος Αλέξης
|
28.07.2013
Η αντίληψη των κυβερνώντων για την Υγεία δεν θα μπορούσε να εκφραστεί καλύτερα από τον νυν υπουργό, ο οποίος με το "καλημέρα" φρόντισε να επαναφέρει τη φασιστικής έμπνευσης διάταξη του πρωτοπόρου στον δρόμο της φασιστικής βαρβαρότητας Λοβέρδου για το κυνήγι -και όχι την περίθαλψη- των οροθετικών με επίκεντρο τις γυναίκες και τις μετανάστριες.
Η ολοκληρωτική αποδιάρθρωση -που υλοποιείται άμεσα αυτές τις μέρες με το κλείσιμο υπηρεσιών- και η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας, που επελέγη με βάση το τελευταίο Μνημόνιο ως πρώτη προτεραιότητα της καταστροφικής πολιτικής τους, αναδεικνύει ήδη με τραγικό τρόπο την ανθρωπιστική κρίση που χειροτερεύει συνεχώς.
Μπροστά στην κατάσταση αυτή είναι πλέον προφανές ότι η προάσπιση του δικαιώματος στην υγεία και τις υπηρεσίες που τη φροντίζουν, θα πρέπει να αναδειχθεί επειγόντως ως πρώτη προτεραιότητα τόσο του μαζικού κινήματος ανατροπής της βαρβαρότητας όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, ως βασικού πολιτικού φορέα που αποκρυσταλλώνει έμπρακτα και ρεαλιστικά τις ελπίδες και προσδοκίες για την ανατροπή αυτή.
Οι διεκδικήσεις του κινήματος, καθώς και η πολιτική ανακούφισης της κρίσης που πρέπει να ακολουθηθεί, καθορίζονται από τον στρατηγικό στόχο που δεν είναι άλλος από τη διασφάλιση για όλους του δικαιώματος στην υγεία και τη φροντίδα της, με βάση τις ανάγκες τους και ανεξάρτητα από φυλή, φύλο, κοινωνική τάξη, εργαζόμενο ή άνεργο.
Η στρατηγική αυτή προσέγγιση είναι απαραίτητη καθότι επικαθορίζει και την υπέρβαση των κυρίαρχων, ακόμη, συντεχνιακών αντανακλαστικών και γραφειοκρατικών αγκυλώσεων.
Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι στα άμεσα μέτρα ανακούφισης, η φροντίδα για την υγεία αποτελεί πρώτη και αναντίρρητη προτεραιότητα. Το ζήτημα των ανασφάλιστων, λόγω ανεργίας, σηματοδοτεί όλες τις διαστάσεις της ανθρωπιστικής κρίσης και καθορίζει τα μέτρα ανακούφισης που χρειάζονται. Ανεργία, φτώχεια, δυσβάσταχτες δυσκολίες επιβίωσης επηρεάζουν άμεσα την υγεία προκαλώντας νέα νοσήματα ή επιβαρύνοντας προϋπάρχοντα. Η εξάρτηση όμως της ασφάλισης και περίθαλψης από την εργασία αποκλείει την διογκούμενη ομάδα των ανέργων από τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας, οι οποίες, εν τω μεταξύ, αποδιαρθρώνονται και ιδιωτικοποιούνται με γρήγορους ρυθμούς, δυσκολεύοντας έτσι την πρόσβαση ακόμη και στους εναπομείναντες ασφαλισμένους.
Οι ανάγκες νοσοκομειακής περίθαλψης (επεμβάσεις, γέννες κ.λπ.) αλλά ακόμη και θεραπευτικής αγωγής δεν εξυπηρετούνται, με άμεσο αποτέλεσμα την επικίνδυνη επιδείνωση της υγείας χιλιάδων ανθρώπων. Η ζοφερή αυτή πραγματικότητα απαιτεί ξεκάθαρα μέτρα ανακούφισης της ανθρωπιστικής κρίσης με ταυτόχρονη αποδιάρθρωση των νεοφιλελεύθερων ιδεολογικών και διοικητικών μηχανισμών που στήθηκαν με αποκλειστικό σκοπό την απεριόριστη κερδοσκοπία, τη διάκριση του πληθυσμού σε επιμέρους ομάδες υπηρεσιών, όπως τα "πακέτα ελάχιστων υπηρεσιών για πτωχούς", τα επερχόμενα "κουπόνια υγείας για ανέργους", τους αναξιοπαθούντες "κάτω ή κοντά από τα εκάστοτε οριζόμενα όρια της φτώχειας".
Άμεση διασφάλιση δωρεάν δημόσιων υπηρεσιών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και υγείας, υψηλής ποιότητας και επιστημονικής εγκυρότητας, που φροντίζουν όλους με βάση τις ανάγκες τους. Με οδηγό αυτό τον στόχο δημιουργείται άμεσα το νέο ΕΣΥ στο οποίο εντάσσονται και όλες οι δομές περίθαλψης του ΕΟΠΥΥ. Με καλά σχεδιασμένες αλλά και επείγουσες διαδικασίες καταγράφονται οι ανάγκες σε προσωπικό και αρχίζουν άμεσα οι διαδικασίες πλήρωσης θέσεων υγειονομικού προσωπικού πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Με αντίστοιχη προσέγγιση θα πρέπει να σχεδιαστεί και η πολιτική φαρμάκων και προμηθειών.
Οι οικονομοτεχνικές λεπτομέρειες αυτής της πρότασης καθορίζονται από τις στρατηγικές μας επιλογές. Εφόσον συμφωνούμε ότι η άμεση απάντηση στην ανθρωπιστική κρίση είναι στόχος πρώτης προτεραιότητας του κινήματος, τότε η σχεδιαζόμενη οικονομική και φορολογική πολιτική πρέπει να προσαρμοστεί σε αυτόν. Αντίθετα, χωρίς στρατηγικό όραμα εύκολα διολισθαίνει κανείς στην κυρίαρχη επιχειρηματολογία και προσεγγίζει την Υγεία, όχι ως ένα θέμα αρχής και ως εκ τούτου εφαρμογής άμεσων μέτρων καθολικής απεύθυνσης, αλλά ως πρόβλημα των ευρισκόμενων στα όρια της φτώχειας για τους οποίους σχεδιάζονται "ειδικά πακέτα ή δίχτυα προστασίας".
*Ο Αλέξης Μπένος διδάσκει κοινωνική ιατρική και πολιτική Υγείας στο ΑΠΘ.
