Ο Νίκος Μπελογιάννης ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο

Κυριακή 30 Μάρτη 1952 .....
Ο Νίκος Μπελογιάννης
εκτελείται  τα χαράματα και περνά στην αθανασία.
Γίνεται σύμβολο αγώνα και όχι μόνο των Κομμουνιστών αλλά όλων των Ελλήνων δημοκρατών που αγωνίζονται για την εθνική ανεξαρτησία.

Aπό  την απολογία του  Νίκου Μπελογάννη

Ο κομμουνισμός είναι πανανθρώπινο ιδανικό και παγκόσμιο κίνημα (…). Μπορεί ποτέ όργανα των ξένων να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα; Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μην ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν’ ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ’ έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;».

 Kαι να μη ξεχάσουμε τους αλλους αγωνιστές που εκτελέστηκαν μαζί

Tον Δημήτρη Μπάτση, τον διανοούμενο εμψυχωτή της τεράστιας προσπάθειας της κίνησης "Επιστήμη - Ανασυγκρότηση" και του περιοδικού "Ανταίος", συγγραφέα του μνημιεώδους έργου "Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα", που γκρέμισε τους αστικούς μύθους της "Ψωροκώσταινας".
Τον Νίκο Καλούμενο και τον Ηλία Αργυριάδη, τους εργάτες κομμουνιστές, εκείνους τους απλούς λαϊκούς ανθρώπους, που πλήρωσαν με τη ζωή του την άρνησή τους να απαρνηθούν την τάξη τους μετά την ήττα.